Jeśli zaglądacie tu do mnie od czasu do czasu, wiecie pewnie, że niedawno wróciłam z urlopu na gorącej Krecie. To już moja druga wizyta na wyspie, ale pierwsza wiosną i powiem Wam, że wiosenna Kreta oczarowała mnie totalnie, zachwyciła i zawładnęła moim sercem:) Przywiozłam z urlopu tyle pięknych wspomnień i taka górę zdjęć, że postanowiłam podzielić się z Wami. Sama zawsze przed wakacjami szukam w necie relacji z miejsc, które chcę odwiedzić, więc może i moja relacja będzie dla kogoś pomocna:)
Nasz pobyt na krecie trwał tydzień, zdążyliśmy przez ten czas objechać spory fragment zachodniej części wyspy, jednak z nastawieniem na luz a nie gnanie i zwiedzanie na czas, byle zobaczyć więcej.

Kierunek podróży wybraliśmy zachęceni bezpośrednimi lotami z Wrocławia i samymi cenami tych lotów- na wiosnę są na prawdę niedrogie. W dodatku lecąc Ryanair’em, spokojnie można spakować się na tydzień w bagaż podręczny, bez konieczności dokupowania rejestrowanego.

Jeśli wybierasz się na Kretę, gorąco zachęcam Cię do wypożyczenia tam auta– tylko zagłębiając się w wąskie, dziurawe uliczki wijące się wśród gór i wioseczek poosadzanych na zboczach będziesz w stanie poczuć prawdziwy klimat wyspy. My samochód zarezerwowaliśmy będąc jeszcze w Polsce- w wypożyczalni Autoway– mają polską obsługę, bardzo szybko odpowiadają na maile i ceny aut są niewygórowane- my za naszego Chevroleta zapłaciliśmy 165 EUR/tydzień. Wypożyczalnia podstawia auto na lotnisko lub pod wybrany hotel i odbiera je również na  lotnisku.

Poruszać się po wyspie można również komunikacją publiczną, jednak jeśli chcesz faktycznie trochę pozwiedzać, cenowo bardziej opłaca się wypożyczyć samochód i nie być uzależnionym od rozkładów jazdy autobusów, które poza sezonem są w dodatku okrojone. Paliwo na cały tydzień jeżdżenia bez ograniczeń kosztowało nas jakieś 55EUR! Okazało się, że nasze autko paliło zaskakująco mało i odstawiliśmy je z nawet większym zapasem benzyny niż miało, kiedy trafiło w nasze ręce.

Ryanair z Wrocławia lata do Chanii i tam tez rozpoczęliśmy nasze zwiedzanie. Chanię znamy już co prawda z zeszłorocznych wakacji, ale spacery po uroczej jak z bajki starówce nigdy mi się nie znudzą. Stare kamieniczki, wąziutkie uliczki, knajpki ze stolikami wystawionymi nad samym brzegiem morza, kwiaty we wszystkich możliwych kolorach i mnóstwo sklepików z pamiątkami i lokalnymi wyrobami- to wszystko tworzy niepowtarzalny klimat. Warto odwiedzić też zabytkową halę targową, w której znajdziemy wszystko- od oliwek we wszystkich możliwych kolorach i odmianach, przez lokalne potrawy, świeże ryby, miejscowe kosmetyki, ubrania i pamiątki. Mam jednak trochę wrażenie, że hala targowa jest nastawiona przede wszystkim na turystów i o wiele bardziej podobają mi się lokalne bazarki, zawalone warzywami i owocami, na których panuje swojski klimat. 15 minut spacerem od centrum, w zachodniej części miasta, zaczynają się plaże- piaszczyste i niezbyt zatłoczone w sezonie (poza sezonem prawie totalnie puste, jak wszędzie zresztą).

Na kolejny dzień mieliśmy zaplanowaną wizytę na Balos, jednak czarne, groźnie wyglądające chmury gromadzące się nad półwyspem Gramvousa trochę przystopowały nasz entuzjazm. Wybraliśmy się więc najpierw na pobliską plażę- Falasarnę, z nadzieją, że przez ten czas niebo nad Balos trochę się rozchmurzy.

FALASARNA

Widoki po drodze zapierają dech w piersiach i choćby dla nich samych warto przejechać tą trasę. Zawrotne tempo 20km/h sprzyja podziwianiu i robieniu zdjęć;)

Kiedy wreszcie naszym oczom ukazuje się parking, okazuje się, że czeka nas jeszcze ok pół godziny drogi pieszo- najpierw ścieżką, później kamiennymi schodami.

Widok z góry na Balos jest niesamowity! Szczerze mówiąc, o wiele lepszy, niż będąc na dole:) Cudowne jest to, że poza sezonem panuje spokój i mimo, że trochę ludzi jednak jest, nie odczuwa się natłoku turystów. W sezonie podobno statki potrafią wysadzać na plaży po kilkaset osób na raz.

Kolejny dzień- kolejna piękna plaża do zobaczenia. Tym razem- Elafonissi, na południowo-zachodnim krańcu wyspy. Droga prowadząca z Chanii na Elafonissi jest przepiękna- wije się wśród gór, a widoki i odgłosy natury wbijają w fotel. Stojąc na parkingu nad wąwozem słychać tylko śpiew ptaków, i brzęczenie owczych dzwoneczków dochodzące gdzieś z gór. Swoją drogą, wszędobylskie owce i kozy były dla nas niezłą atrakcją:) Zdarzały się całe stada owiec leniwie spacerujące całą szerokością drogi, albo pojedyncze kozy stojące tu i ówdzie bez ruchu na pionowej skalnej ścianie..

Kiedy zajeżdżamy na parking przed Elafonisi, okazuje się, że mamy jeszcze kawałek do przejścia piechotą- jakieś 10 min gruntową drogą, z której cały czas widzimy morze.
Dzień naszej wizyty na Elafonisi był również bardzo wietrzny i dość chłodny. Nie mogłam tego odżałować, bo plaża była po prostu prze- pię- kna! Bardzo szeroka, z biało- różowym, mięciutkim piaskiem i idealnie błękitno- turkusową wodą. W sezonie, kiedy woda jest już ciepła, musi tu być prawdziwy raj na ziemi!

Knajpka znajdująca się przy wyjściu z plaży nie zachęciła nas z powodu średnio miłej obsługi i psychodelicznych kaktusów witających gości na wejściu, więc na obiad zatrzymujemy się w przydrożnej tawernie Oasis, w połowie drogi między Elafonissi a Chanią, zwiedzając przy okazji jaskinię Agia Sophia- dziesięć minut spacerem w górę, warto odwiedzić choćby dla widoków z góry.

 

Kolejnego dnia przenosimy się na przeciwległy brzeg wyspy- czeka nas nocleg we Frangokastello. Z Chanii w kierunku Frangokastello prowadzi droga widokowa przez góry, o której nie raz czytałam na wszelkich forach, że przyprawia o gęsią skórkę i jest wręcz stworzona dla miłośników mocnych wrażeń. Może tak było kiedyś- teraz, widać, ze świeżo odnowiona droga, jest szeroka, asfaltowa, wygodna i w o wiele lepszym stanie niż standardowe drogi na Krecie. Nie zmienia to faktu, że widoki z niej, muszę się powtórzyć, po prostu zapierają dech w piersiach. Koniecznie przejedźcie tą drogą będąc na Krecie. Koniecznie!

Jakieś 15 km przed naszym celem zboczyliśmy kawałek z drogi, żeby zobaczyć Chora Sfakion- malutkie, urocze miasteczko, które również baardzo Wam polecam. Rzędy białych domków osadzone na zboczu góry, ciąg klimatycznych tawern wzdłuż wybrzeża i tak turkusowa woda, że to aż niewiarygodne:)

Po krótkim spacerze i lunchu w Chora Sfakion ruszamy nadmorską drogą do naszego docelowego Frangokastello. Piękne górsko- morskie widoki towarzyszą nam przez całą drogę, samo Frangokastello też jest przepięknie położone- z jednej strony wysokie góry, z drugiej morze, które widać z tarasu naszego studia. Te rejony wyspy nie są tak rozwinięte turystycznie jak północne wybrzeże, przeważają tu małe, spokojne wioseczki z kilkoma tawernami, a piękne widoki, cisza i spokój sprzyjają odpoczynkowi na łonie natury. Obok naszego studia właściciel hoduje stadko małych, przesłodkich kózek, a po wejściu do środka wita nas gekon siedzący na ścianie:).

Pogoda wreszcie się poprawiła, więc nadszedł czas na smażenie się na plaży! Plaża we Frangokastello jest spora i piaszczysta i żałujemy tylko, że w kwietniu woda w morzu jest jeszcze zbyt zimna na kąpiele (chociaż męska część towarzystwa się skusiła;) – w sumie woda nie zimniejsza niż latem w naszym Bałtyku…). Główną atrakcją Frangokastello jest niby twierdza, lecz na żywo nie zrobiła ona na nas wrażenia i nie poświęciliśmy jej większej uwagi.

Po kilku godzinach intensywnego plażowania i załapaniu opalenizny we wszelkich możliwych odcieniach czerwieni, decydujemy się na kolację w jedynej działającej o tej porze roku tawernie (otwartej z resztą od poprzedniego dnia) i zajadamy się pysznym, świeżym greckim jedzeniem, siedząc na tarasie z widokiem na morze, popijając wino i podziwiając zachód słońca. Sielanka!

MONI PREVELI

Kolejnego ranka pakujemy się w auto i za cel ustawiamy sobie Preveli- plażę z egzotycznym lasem palmowym, oddaloną o jakieś 50 km. Czy muszę powtarzać, ze widoki po drodze są zachwycające? 🙂

Kierując się drogowskazami dojeżdżamy do parkingu, z którego w kierunku plaży prowadzi ścieżka, która po chwili zmienia się w strome, kamienne schody wijące się po skalistym zboczu. Gdybyśmy widzieli ta drogę z parkingu, na pewno zmienilibyśmy buty, ale cóż- za późno żeby wracać, trzeba podjąć wyzwanie w japonkach:) (o ile zejść się dało, w drodze powrotnej było o wiele trudniej, no ale nie było innego wyjścia). Każda ilość schodów była warta tego co spotkało nas na dole. Pomijając na prawdę piękną plażę, otoczoną skałami- las palmowy jest na prawdę wyjątkowy, przedzierając się przez niego nie mogliśmy oprzeć się wrażeniu, że przenieśliśmy się na inny kontynent, a z rzeki zaraz wylezie krokodyl.

RETHYMNO

Nasz kolejny cel to Rethymno, a w zasadzie jego obrzeża, gdzie mamy kolejne dwa noclegi. Czeka na nas na prawdę uroczy apartament, cały w błękitach i bieli, z tarasem i widokiem na morze.

Na wschód od Rethymno szerokie, piaszczyste plaże ciągną się kilometrami- prawdziwy raj dla plażowiczów. Samo Rethymno jest prawie tak urocze jak Chania, chociaż jak dla mnie Chania wygrywa klimatem. Rethymno za to wygrywa cenami- jest tu zdecydowanie taniej.

JEZIORO KOURNA

Ostatniego dnia, w drodze powrotnej, zbaczamy kilka kilometrów w głąb lądu z drogi do Chanii, żeby zobaczyć jezioro Kourna. Turkusowa woda, otoczona przez góry, przywodzi trochę na myśl nasze Morskie Oko- z tą różnicą, że nad jeziorem Kourna temperatura wynosi 34 stopnie, a w wodzie można spotkać żółwia:) Na spontanie wynajmujemy rowerek wodny i przez najbliższą godzinę przemierzamy jezioro w poszukiwaniu żółwi, co w końcu skutkuje spotkaniem oko w oko z kilkoma osobnikami;)

I ZNÓW CHANIA

Wszystko co dobre szybko się kończy, nadszedł czas powrotu. Ostatni dzień poświęcamy na włóczenie się uliczkami Chanii i wygrzewanie się w słońcu, żeby nałapać trochę ciepła na zapas.

Przy okazji jemy obiad w naszej ulubionej tawernie (Ela), którą zdecydowanie polecam- zawsze pyszne jedzenie (szczególnie briam i wegetariańska musaka), obsługuje dwóch przesympatycznych starszych panów, a w dodatku mają stoliki pod najpiękniejszą wisterią, jaką kiedykolwiek widziałam!

Uff… gratuluję wszystkim, którzy dobrnęli do tego momentu:) I tak starałam się streszczać, mogłabym tak pisać i pisać..
Na koniec gratka dla oszczędzających (tak jak ja- początkujący przedsiębiorca:P) – cały pobyt wyniósł na jakieś 1200zł na osobę, przy czterech osobach podróżujących. I mówiąc cały, mam na myśli na prawdę wszystko- loty, samochód, paliwo, noclegi i jedzenie:) Czy muszę zachęcać Was bardziej do odwiedzenia Krety wiosną? 🙂